پایان تلخ یک آچار فرانسه در تیم ملی
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۱۸۱۳۹
وحید امیری فوتبال حرفهای را خیلی دیر و از ۲۴ سالگی آغاز کرد اما خیلی زود نام خودش را بر سر زبانها انداخت و به پیراهن تیم ملی ایران رسید.
اوج درخشش او در جام جهانی ۲۰۱۸ بود. اغراق نیست اگر بگوییم وحید امیری بهترین بازیکن تیم ملی ایران در جام جهانی روسیه بود. شاید بسیاری از اهالی فوتبال امیری را در تورنمنت روسیه با آن تونل معروفی که از بین پاهای پیکه ایجاد کرد به خاطر بیاورند اما اگر یک بار دیگر فیلم سه بازی مقابل مراکش، اسپانیا و پرتغال را مرور کنید به این مهم پی خواهید برد که وحید امیری همراه با امید ابراهیمی بهترین بازیکنان تیم ایران در آن تورنمنت بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
آن روزها هم مثل امروز در حاشیه تیم ملی بحث تأثیرگذاری بازیکنان داخلی و لژیونرها مطرح بود. برخی درخشش گاه و بیگاه لژیونرها در تیمهای باشگاهیشان را مثل چماق بر سر هواداران فوتبالیستهای داخلی میکوبیدند و در مقابل برخی اعتقاد داشتند بازیکنان شاغل در لیگ برتر خودمان که حضور مستمری در ترکیب اصلی تیمهای خود دارند، کارگشاتر و کارامدترند.
در پایان آن تورنمنت که تیم ملی با ۴ امتیاز و کمی بدشانسی از صعود به مرحله بعد بازماند، آن دسته که اعتقاد به کارایی بالاتر بازیکنان داخلی داشتند سر بلند شدند چرا که امیری و ابراهیمی بالاتر از هر لژیونری بهترین عملکرد را ارائه دادند.
پایان تلخ یک آچار فرانسه در تیم ملی/ انتهای مسیر ستارهای که یکی از لحظات ماندگار جامجهانی را رقم زد
۴ سال بعد و در آستانه جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، وحید امیری دچار مصدومیت از ناحیه کمر شد. با اینکه امیری بعد از حدود ۴ ماه درگیری با عمل جراحی کمر آماده بازی شده و در چهار، پنج بازی آخر پرسپولیس در لیگ برتر به تیم ملی دعوت شده بود اما همه تصور میکردند کیروش با توجه به مدل فوتبالی که از تیمش میخواهد و قابلیتهای چندگانه امیری حتماً از او استفاده خواهد کرد. امیری بازیکنی با قابلیت بازی در تمام خطوط و با شرح وظایف متفاوت است. او در پرسپولیس این سالها در سیستم ۲-۴-۴ هم دفاع چپ بوده، هم هافبک چپ و هم مهاجم. امیری در سیستم ۳-۳-۴ تیم ملی در دوره قبلی جام جهانی بهعنوان یکی از بازوهای خط میانی در ترکیب قرار گرفت کما اینکه در همان سیستم میتواند مدافع چپ یا وینگر چپ هم باشد.
با چنین قابلیتهایی و با در نظر گرفتن آمادگی امیری، کیروش از این بازیکن نه در مقابل انگلیس و نه در دیدار با ولز استفاده نکرد. طعنه آمیز آن که در دیدار با آمریکا وقتی نه احسان حاج صفی و نه میلاد محمدی توانستند انتظارات را برآورده کنند باز هم کارلوس کیروش ترجیح داد ابوالفضل جلالی جوان را به زمین بفرستد و وحید امیری را نادیده بگیرد.
حالا وحید امیری در ۳۴ سالگی به پایان کار خود در تیم ملی نزدیک شده است. به نظر هم میرسد با وجود جوانان با انگیزهای مثل ابوالفضل جلالی، امید نورافکن و ... او دیگر شانسی برای دعوت به تیم ملی نداشته باشد و جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، آخرین حضور این بازیکن چپ پا در تیم ملی ایران بوده باشد.
بیشتر بخوانید: جدول| برنامه و نتایج کامل جام جهانی ۲۰۲۲ قطر؛ از مرحله گروهی تا فینال ببینید | انتقاد تند یک زن از وضعیت فوتبال ایران و حذف از جام جهانی وقتی از اسکوچیچ حمایت می کنی، باید هم بازی نکنی!۲۵۱۲۵۴
کد خبر 1702304منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: تیم ملی فوتبال ایران وحید امیری جام جهانی فوتبال جام جهانی 2022 قطر وحید امیری تیم ملی جام جهانی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۱۸۱۳۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایتهای ممنوعه از جنگ جهانی دوم؛ رفتارهای غیراخلاقی سربازان آمریکایی
متعاقب بزرگترین عملیات آبی ـ خاکی تاریخ ایالات متحده به تاریخ ششم ژوئن ۱۹۴۴ (۱۳ خرداد ۱۳۲۳)، در مجموع نزدیک به یک میلیون سرباز آمریکایی، بریتانیایی، کانادایی و فرانسوی در عملیاتی که پایان تسلط آلمان نازی بر اروپا را رقم زد، در سواحل نرماندی در شمال فرانسه فرود آمدند.
به گزارش یورونیوز، در آن زمان، ایمی ۱۹ ساله در روستای مونتورز واقع در ناحیه بریتانی فرانسه زندگی میکرد و درست مثل همه دیگر ساکنان، او نیز از دیدن نیروهایی که آزادی فرانسه را بشارت میدادند خوشحال شد.
اما شادی او دیری نپایید. در غروب روز دهم اوت ۱۹۴۴ (۱۹ مرداد ۱۳۲۳)، دو سرباز آمریکایی به مزرعه خانواده آمدند.
ایمی که اکنون ۹۹ سال دارد، به خبرگزاری فرانسه گفت: «آنها در حالت نرمال بودند و دنبال یک خانم بودند.»
مادر او «ایمی هلودایس اونوغه» نام داشت و با دستخط منظم و خوب خود تمام وقایع آن شب را شرح داده است. اینکه چگونه این دو سرباز آمریکایی اسلحههای خود را به سمت شوهرش نشانه رفتند و با شلیک یک گلوله کلاه همسرش را سوراخ کردند و به شیوه تهدیدآمیزی به دخترش ایمی نزدیک شدند.
او همچنین نوشت که برای محافظت از دخترش، موافقت کرد که خانه را با این دو سرباز ترک کند. او نوشت: «آنها مرا به یک مزرعه بردند و ... .»
در حالیکه ایمی این نامه مادرش را میخواند، صدای او از شدت غمی که بر مادرش گذشته میلرزید. او گفت: «ای مادر، چه رنجی کشیدی و من نیز [رنج کشیدم]، چرا که من هم هر روز به این موضوع فکر میکنم.»
او در ادامه گفت: «مادرم برای محافظت از من خودش را فدا کرد. همچنانی که آن سربازان رفتار نادرستی در طول شب با مادرم داشتند، ما منتظر بودیم و اصلا نمیدانستیم که آیا او زنده برمی گردد یا او را با شلیک گلوله میکشند.»
«صدها یا حتی هزاران فقره اعمال غیراخلاقی در دو سال»اتفاقات آن شب تنها نمونه رفتارهای غیراخلاقی سربازان آمریکایی نبود. در اکتبر ۱۹۴۴، پس از پیروزی در نبرد آزادسازی نرماندی از دست نیروهای نازی، مقامات نظامی ایالات متحده ۱۵۲ سرباز را به اتهام رفتارهای غیراحلاقی با زنان فرانسوی محاکمه کردند.
یک مورخ آمریکایی به نام «مری لوئیز رابرتز» از معدود افرادی است که در مورد روایتهای ممنوعه یا همان «تابوی» جنگ جهانی دوم تحقیق کرده است. او میگوید: «در حقیقت، صدها یا حتی هزاران فقره رفتار غیراخلاقی بین سالهای ۱۹۴۴ تا خروج دستگاههای اطلاعاتی در سال ۱۹۴۶ میلادی صورت گرفته که هنوز گزارش نشدهاند.»
او گفت: «بسیاری از زنان تصمیم گرفتند سکوت کنند؛ چرا که صحبت درباره تعرض را مایه شرمساری میدانستند.»
مضافا اینکه تضاد فاحش بین تجربه تلخ آنها با شادی عموم مردم فرانسه بابت ورود سربازان آمریکایی و پیروزی بر نازیها، صحبت کردن در مورد رفتار غیراخلاقی با زنان را به طور ویژه سختتر میکرد.
تعرض؛ راهی برای نشان دادن برتری آمریکاییها بر فرانسهبه گفته خانم رابرتز، یکی دیگر از مقصران اصلی در این ماجرا فرماندهان ارتش ایالات متحده بودند که برای انگیزه دادن به سربازان آمریکایی برای جنگیدن، وعده داده بودند که در فرانسه زنان «به راحتی به چنگ میآیند.»
روزنامه «استارز اند استرایپس» متعلق به ارتش آمریکا در آن زمان پر از تصاویری بود که زنان فرانسوی را در کنار آمریکاییهای پیروز نشان میداد.
«از نظر آمریکاییها، روابط نامشروع در معنای فحشا راهی برای نشان دادن تسلط بر فرانسه بود، تسلط بر مردان فرانسوی، چرا که آنها قادر به محافظت از کشور و زنان خود در برابر آلمانها نبودند.» مری لوئیز رابرتز، محقق آمریکایی یکی از تیترهای خبری این روزنامه در تاریخ ۹ سپتامبر ۱۹۴۴، در کنار تصویری از زنان فرانسوی که سربازان آمریکایی را تشویق میکردند نوشته بود که «اینجا برای این میجنگیم که فرانسویها دیوانه یانکیها [آمریکاییها]هستند.»
دو سرباز آمریکایی در فرانسه به تاریخ ۲۰ اوت ۱۹۴۴آسوشیتدپرس
«فکر میکردم آن سربازان آلمانی هستند»در پلابنک، در غربیترین نقطه ناحیه بریتانی در فرانسه، «جین پنگام» روزی که با خواهرش کاترین رفتار ناشایستی صورت گرفت و پدرشان توسط یک سرباز آمریکایی به قتل رسید را چنان به یاد دارد که «گویی همین دیروز بود.»
«جین پنگام» که هم اکنون ۸۹ سال دارد، به خبرگزاری فرانسه گفت: «یک سرباز سیاهپوست آمریکایی میخواست خواهر بزرگترم را ببرد. پدرم جلوی راه او ایستاد و این سرباز پدرم را به ضرب گلوله کشت. بعد از آن، آن مرد موفق شد در را شکسته و وارد خانه شود.»
جین که در آن زمان ۹ سال داشت، به سمت پادگان نیروهای آمریکایی در همان نزدیکی دوید تا ماجرای ورود این سرباز و رفتار ناشایست با خواهرش را به آنها بگوید.
او گفت: «من به آنها گفتم که این سرباز آلمانی است، اما اشتباه میکردم. وقتی روز بعد گلولهها را بررسی کردند، بلافاصله متوجه شدند که او آمریکایی است.»
خواهرش کاترین این راز وحشتناک «که تمام زندگی او را تحتالشعاع قرار داد» را تا قبل از مرگش پیش خود حفظ کرد. دختر کاترین به خبرگزاری فرانسه گفت: «در حالی که روی تخت بیمارستانش دراز کشیده بود، به من گفت: در طول جنگ، در دوران آزادی رفتاری غیراخلاقی با من صورت گرفته است.»
او به مادرش میگوید که پس چرا این ماجرا را زودتر نگفتی، مادرش پاسخ داد: «به کی میگفتم؟ فرانسه آزاد شده بود، همه خوشحال بودند، من قرار نبود در مورد چنین چیزی صحبت کنم، که ناخوشایند و ظالمانه بود.»
سرنوشت افراد تعرضکننده چه شد؟یک نویسنده فرانسوی به نام «لویی گیلو»، در آن زمان به عنوان مترجم برای سربازان آمریکایی کار کرد. او در سال ۱۹۷۶ خاطرات خودش را در قالب رمان «! OK Joe» به رشته تحریر در آورد و به محاکمه سربازان آمریکایی برای روابط غیراخلاقی و نامشروع در دادگاههای نظامی نیز پرداخت.
فیلیپ بارون که مستندی درباره این کتاب ساخته است، میگوید: «کسانی که به اعدام محکوم شدند تقریباً همگی سیاه پوست بودند.»
کسانی که مجرم شناخته شدند، از جمله تعرضکنندگان به «ایمی» و «کاترین»، در ملاء عام در روستاهای فرانسه به دار آویخته شدند.
فیلیپ بارون میگوید: «در پس ماجرای تابو درباره روابط غیراخلاقی توسط نیروهای آزادیبخش وجود داشت، راز شرمآور تفکیک یگانهای سربازان سیاهپوست و سفیدپوست در ارتش آمریکا بود.»
او گفت: «زمانی که یک سرباز سیاهپوست را به پای میز محاکمه بردند، او عملاً هیچ شانسی برای تبرئه نداشت.»
به گفته رابرتز، این امر به سلسله مراتب نظامی در ارتش آمریکا اجازه داد تا با «قربانی کردن سربازان آفریقایی-آمریکایی» از اعتبار و آبروی سفیدپوستان آمریکایی محافظت کند.
او گفت که از ۲۹ سربازی که در سالهای ۱۹۴۴ و ۱۹۴۵ به دلیل تعرض محکوم شدند، ۲۵ نفر سیاه پوست بودند.